POST-CORROSIVE INJURIES OF UPPER GASTROINTESTINAL TRACT

摘要

Акутните труења со корозивни супстанци можат да предизвикаат тешки хемиски повреди на горниот дел на гастроинтестиналниот тракт нај-често локализирани на езофагусот и желудникот. Ако пациентот ја прежи-вее акутната фаза на труењето, регенеративниот одговор може да резултира со езофагеална и/или гастрична стеноза и зголемен ризик од карцином на езофагусот. Акутните корозивни труења претставуваат мајорен проблем во клиничката токсикологија, бидејќи најчесто е загрозена популацијата на млади луѓе кои се психички растроени, склони кон самоубиство и алкохолизам. При дијагнозата на акутните корозивни труења од голема важност е и тежината на постокорозивните ендоскопски промени во езофагусот, желудникот и дуоденумот. Според класификацијата на Holinger и Fridman пост-корозивните ендоскопски промени се класифицирани во три степени: Прв сwеuен: суперфицијално оштетување проследено со хиперемија, десквамација на епителот и едем на слузницата. Вwор сwеuен: трансмукозно оштетување проследено со зафаќање на сите слоеви на слузницата, ексудација, ерозии и улцерации. Треw сwеuен: трансмурално оштетување проследено со пенетрација на улцерациите во длабоките слоеви на ткивата и околината. Тежината на лезијата завися од природата, количината и концентра-цијата на корозивниот агенс, времетраењето на експозицијата и моментал-ната состојба на органите кои се експонирани. Најчесто повредите од ингестијата настануваат на езофагусот и же-лудникот, бидејќи во нив корозивот се задржува најдолго. Во третманот на акутните корозивни труења се вклучени: неутрализација на корозивниот агенс, антибиотици, кортикостероиди, антисекреторна терапија, нутритивна поддршка, колаген синтетички инхибитори, езофагеална дилатација и стен-тирање, хируршки третман. Најчести компликации кои можат да се појават се: перфорација, гастроинтестинално крвавење, сепса, езофагеални стрикту-ри и стенози, стеноза на антрум и пилорус на желудникот, карцином на езофагусот и желудникот. Благодарение на значајно подобрениот дијагностички и терапевтски пристап денес процентот на морталитет е намален од 20% на 1-5%. Пого-лемиот број на пациентите интоксицирани со корозиви се жени, доминираат суицидалните труења, најчесто злоупотребено средство е хлороводородната киселина (НС1) и натриум хидроксид (NaOH) и труењата се почести кај деца (80% од вкупниот број на труења). И покрај сите превентивни мерки за ограничување на прометот на корозивни супстанции, стандардизирањето на нивната концентрација и за-штитните сигурносни затворачи на шишињата, бројот на корозивни труења, процентот на посткорозивни компликации и инвалидитетот се високи. Акутните корозивни труења се водечка причина за смртен исход во клиничката токсикологија.%Acute poisonings with corrosive substances may cause serious chemical injuries to upper gastrointestinal tract, the most common location being the esophagus and the stomach. If the patient survives the acute phase of the poisoning, regenerative response may result in esophageal and/or gastric stenosis and increased risk for esophageal cancer. Acute corrosive intoxications pose a major problem in clinical toxicology since the most commonly affected population are the young with psychic disorders, suicidal intent and alcohol addiction. In establishing the diagnosis of acute corrosive poisonings, the severity of the post-corrosive endoscopic changes of the esophagus, stomach and duodenum is of major importance. According to Holinder and Fridman classification, post-corrosive endoscopic changes are classified in three degrees: First degree - superficial damage associated with hyperthermia, epithelial desquamation and mucous edema. Second degree - transmucous damage affecting all of the mucosal layers, followed by exudation, erosions and ulcerations. Third degree - transmural damage associated with ulcers' penetration in the deep layers of the tissue and neighboring organs. Severity of the lesions depends on the nature, quantity and concentration of the corrosive substance, the duration of exposure and current state of the exposed organs. Most often caustic injuries occur to the esophagus and stomach since the corrosive substance remains there for a longer period of time. Treatment of the acute corrosive intoxications include: neutralization of corrosive agents, antibiotics, corticosteroids, anti-secretory therapy, nutritional support, collagen synthesis inhibitors, esophageal dilation and stent placement, and surgery. The most common complications that may appear are: perforation, gastrointestinal bleeding, sepsis, esophageal strictures and stenosis, stenosis of gastric antrum and pylorus, cancer of the esophagus and the stomach. Today, owing to the substantially enhanced diagnostic and therapeutic approach, the mortality percentage has been reduced from 20% to 1-5%. Women more often than men are intoxicated with corrosive substances; suicidal poisonings prevail; the most abused agents are hydrochloric acid (HC1) and sodium hydroxide; intoxications are more common in children (80% out of the total number of intoxications). In spite of the preventive measures for restriction of the trade with corrosive substances, standardization of their concentration and protective safety bottle caps, still the number of corrosive intoxications, the percentage of post-corrosive complications and the handicap are high. Acute corrosive intoxications are the leading cause of death in clinical toxicology.