Τέχνες και επαγγέλματα που κάποτε στήριζαν το εμπόριοκαι την οικονομία ολόκληρων πόλεων σήμερα εξαφανίζονται,αδυνατώντας να προλάβουν τις νέες ταχύτητες και τουςτρόπους ζωής. Επαναπροσδιορισμός τους σύμφωνα με τα νέαμέσα, τις δυνατότητες, τις αντιφάσεις και τις δυναμικές.Αν συνδυαστούν με την τεχνολογία που αναπτύσσεται ραγδαίακαι με την ιλιγγιώδη ανταλλαγή των πληροφοριών, θαμπορέσουν να ξαναζωντανέψουν εκείνη την αίγλη τουπαρελθόντος αλλά με στοιχεία μέλλοντος και ναδημιουργήσουν καινούριες θέσεις «αυτόνομης εργασίας» τηςμετά-βιομηχανικής πόλης.Χώροι που πεθαίνουν από αδιαφορία στα κέντρα των πόλεωντης αποβιομηχάνισης οι οποίες παραμένουν ανίκανες νααντιδράσουν.Στις μέρες μας η έννοια του μεταφορντισμού σηματοδοτείένα κοινωνικό μοντέλο(το οποίο μπορούμε να θεωρήσουμε καισχεδίαστικό) όπου «ο τρόπος παραγωγής δεν κυριαρχείταιαπό μορφές συσσώρευσης κάθετα ενσωματωμένες.,.αλλά απόμορφές ευέλικτης συσσώρευσης,· ικανές να εντάξουν στοδίκτυο, διαφορετικούς τρόπους, χρόνους και τόπουςπαραγωγής ανάμεσά τους πολύ διαφορετικούς: από τορομποτοποιημένο εργοστάσιο ως το high-tech τυροκομείο(βουστάσιο) και τις maquiladoras* του Μεξικού. Ουσιαστικήείναι η σύνδεση ανάμεσα στην πληροφορία, την επικοινωνία,τη γνώση και την παραγωγή... Αυτός είναι ο συνεκτικός ιστόςτης μεταφορντικής κοινωνίας».Ένα τεράστιο δίκτυο χειροτεχνίας, ένα νέο είδος«αυτόνομης εργασίας» για την εποχή που έρχεται.Προσαρμοζόμενοι, συναρμολογούμενοι και μεταβαλλόμενοιχώροι εργασίας για τη χειροτεχνική μεταβιομηχανικήπαραγωγή, οι οποίοι έχουν μελετηθεί σε διάφορους τύπους.Δημιουργικά άτομα, καλλιτέχνες, χειροτέχνεςή ομάδες χειροτεχνών μπορούν να επιλέξουν ανάμεσασε πλήθος (εφαρμοσμένων) τεχνών και τεχνικών και στησυνέχεια να καταρτιστούν σε τομείς ηλεκτρονικώνυπολογιστών, οικονομικής διαχείρισης, αυτό-οργάνωσης καιδιανομής και να παρακολουθήσουν σεμινάρια πάνω στοαντικείμενο της χειροτεχνίας που έχουν επιλέξει. Τοεπόμενο βήμα είναι η επιλογή της τοποθεσίας(π.χ. κάποιοεγκαταλελειμμένο κτίριο της μετά-βιομηχανικής εποχής) καιη απόκτηση του εξοπλισμού. Πιο συγκεκριμένα, ο τύπος τηςκαμπίνας που αντιστοιχεί στο είδος χειροτεχνίας που έχουνεπιλέξει.Πειραματικά οι μεταφορντικές, επαγγελματικές καμπίνεςτοποθετούνται σε κτίριο της οδού Ερνέστου Εμπράρ στηΘεσσαλονίκη με δυνατότητα εξάπλωσης σε ολόκληρη την πόλη.Οι 36 καμπίνες μέσα στο κτίριο, ειδωμένες σανμικρογραφία ενός παγκόσμιου δικτύου, μπορούν αρχικά να λειτουργήσουν ως χειροπιαστό παράδειγμα για τιςδυνατότητες αλληλεπίδρασης, συνεργασίας, διαπροσωπικώνμορφών παραγωγής και διανομής, ανταλλαγής εμπειριών καιγνώσεων μέσω διαδικτύου.Η τοποθέτηση ομάδων από καμπίνες σε εγκαταλελειμμένουςχώρους μπορεί να λειτουργήσει δυναμικά και ευεργετικά. Ηκαμπίνα εξαπλώνεται και στεγάζεται σε ένα διασκορπισμένοσύστημα κενών δημιουργώντας μια ουρμπανιστικήχειροτεχνική «δαντέλα» στον υπάρχοντα αστικό ιστό, τηδαντέλα ενός νέου είδους εργασίας και ενός νέου τρόπουζωής. Μία τέτοια τοποθέτηση, διαφοροποιεί αισθητά τιςόψεις και τα εσωτερικά αυτών των χώρων. Σταδιακάεμφανίζεται κίνηση και η αίσθηση παλαιότητας παύει ναείναι δυσάρεστη.Οι καμπίνες, ως «κλωβοί», ή κάψουλες (capsules), πουπερικλείουν ενέργεια, απλώνονται και ζωντανεύουν τα νεκράκύτταρα των τραυματισμένων γειτονιών. Μικρά σοκ πουμπορούν να μετατρέψουν μια σειρά μύθους και παραμελημένεςχειροτεχνικές πρακτικές σε πραγματικότητα και ταστοιχειωμένα κάστρα της αποβιομηχάνισης σε πύργουςπαραγωγής σεναρίων της μεταβιομηχανικής κοινωνίας.
展开▼
