Zapobieganie kokcydiozie w krajowych fermach indyków opiera sie glównie na chemioprofilaktyce. Polega ona na stalym podawaniu ptakom w paszy kokcydiostatyku przez pierwszych 8-12 tygodni ich zycia. W tym czasie powinna wytworzyc sie u ptaków naturalna odpornosc przeciwko kokcydiozie. Pomimo powszechnosci stosowania chemioprofilaktyki kokcydiozy u indyków metoda ta napotyka na szereg ograniczen. Obok lekoopornosci kokcydiów najwiekszym problemem jest toksycznosc niektórych kokcydiostatyków. Sytuacja taka ma miejsce w przypadku zastosowania u indyków antybiotyków jonoforowych: salinomycyny sodowej, narazyny i monenzyny sodowej. W kraju zatrucie indyków hodowlanych i rzeznych salinomycyna sodowa opisali Jopek i wsp. (10), Mazurkiewicz i wsp.(12), a za granica Potter i wsp. (13) oraz Halvorson i wsp. (8). Natomiast zatrucie monezyna sodowa opisal Koncicki i Kurowski (l 1), a narazyna- Davis (5). Toksycznosc tych kokcydiostatyków wzrasta wraz z wiekiem ptaków. Inne antybiotyki jonoforowe podawane w zbyt duzych dawkach moga powodowac obnizenie dynamiki wzrostu ptaków i spozycia paszy. Avatec (lasalocid sodu) w dawce 150 ppm prowadzi u 5-tygodniowych indyczek do zmniejszenia przyrostów masy ciala i spozycia paszy, zas Elancoban w tej samejdawce powoduje obnizenie przyrostów masy ciala, lecz nie wplywa istotnie na spozycie paszy (9).
展开▼
