Zastosowanie statystycznie podobnego reprezentatywnego elementu objetosciowego pozwala na znaczna redukcje zlozonosci obliczeniowej wieloskalowych symulacji numerycznych. Konstrukcja takiego elementu jest jednakze zlozona procedura optymalizacji, szczegolnie w przestrzeni 3D. Niniejszy artykul przedstawia autorskie podejscie do rozwiazania tego problemu w oparciu o wykorzystanie krzywych NURBS oraz algorytmu genetycznego jako metody optymalizacji. W kolejnych rozdzialach przedstawione zostana szczegoly zaproponowanych rozwiazan oraz roznice pomiedzy podejsciem dwu- i trojwymiarowym. Szczegolny nacisk polozony zostal na przedstawienie przyjetego algorytmu optymalizacji oraz na interpretacje otrzymanych wynikow. Przedstawione sa rowniez mozliwosci zastosowania proponowanego rozwiazania i dalsze perspektywy rozwoju.
展开▼
