Moseikelgal algemeen in Nederland?

摘要

In 2011 ben ik begonnen met een onderzoek aan fossiele walnoten (Juglans L.). Om de verschillen en overeenkomsten tussen de diverse soorten en vormen wat beter te kunnen beoordelen, had ik behoefte aan recent vergelijkingsmateriaal: noten van nu nog bestaande soorten. Van nature komen walnoten niet in Nederland voor, maar hier en daar zijn ze aangeplant, meestal in botanische tuinen, soms ook in parken en plantsoenen. De Botanische Tuin van de Technische Universiteit in Delft (kilometerhok 37.16.31)bleek bijzonder rijk aan Walnoot-soorten: ik trof daar 16 bomen aan, die tot zes verschillende soorten bleken te behoren. Bij het verzamelen van de noten stuitte ik op een holle boomstronk met honderden door bosmuizen aan-geknaagde walnoten, met daartussen onder meer kleine aantallen eikels, hazelnotenen kersenpitten met muizen vraat.1 Met de eikels was iets bijzonders aan de hand. Ze waren niet uitgegroeid en zaten in een behoorlijk verweerd napje. De meeste waren leeg, maar in enkele exemplaren was een gal zichtbaar. Ik vond zulke gallen ook los tussen de walnoten (Fig. 1). Ze zijn 6 tot 8 mm groot en bestaan uit 2 tot 7 met elkaar vergroeide galkamers. Op de meeste zijn hoekige knaaggaatjes te zien. De daders zijn vermoedelijk de bosmuizen die ook de walnoten hebben verzameld en leeggegeten. Het is bekend dat bosmuizen houtige gallen openknagen om daar de larve(n) uit te halen. Waarschijnlijk is dit ook bij de gallen in de eikels gebeurd.