Wirus niedoboru odpornosci bydla - nowe dane

摘要

Wirus niedoboru odpornosci bydla (Bovine Immunodeficiency Virus - BIV) nalezy do rodzaju Lentivirus, rodziny Retroviridae i obok wirusa enzootycznej bialaczki bydla (BLV) oraz wirusa syncytialnego bydla (BSV) jest jednym z trzech egzogennych retrowiiusów, bedacych pato-genami bydla w warunkach naturalnego zakazenia. Pierwsze dane na temat BIV pochodza z 1969 r, kiedy badacze amerykanscy Van Der Maaten i wsp. (41) wyizolowali od krowy z objawami limfocytozy i ogólnego wyniszczenia wirus, który zaadaptowany do warunków hodowli komórkowej wywolywal efekt cytopatyczny w postaci syncytiów. Wirus ten, okreslony jako izolat R29, róznil sie antygeno-wo od wirusów BLV i BSV, natomiast strukturalnie podobny byl do wirusa choroby maedi-visna owiec. Podkoniec lat 80. w oparciu o klon molekularny poznano sekwencje, wirusa, co pozwolilo na zakwalifikowanie go do rodzaju Lentivirus. Stwierdzony fakt wysokiej homologii do intensywnie badanego wówczas wirusa niedoboru odpornosci czlowieka (HIV) byl podstawa nadania mu nazwy wirusa niedoboru odpornosci bydla. W publikacji, która ukazala sie w Medycynie Weterynaryjnej w 1994 r. (31) opisano budowe wirusa i podano pierwsze dane na temat patogenezy zakazen BIV. W niniejszym opracowaniu przedstawiono aktualne dane dotyczace wystepowania i diagnostyki zakazen oraz patogennego potencj alu BIV. Elementy te byly przedmiotem intensywnych badan prowadzonych w ciagu ostatnich lat.