W powszechnym odczuciu broń palna jest groznym narzedziem, mogacym powodowac ciezkie uszkodzenia ciala i smierc zwierzecia (3, 8). Natomiast broń pneumatyczna traktowana jest jako zabawka sluzaca do nauki strzelania. Przekonanie to jest tak glebokozakorzenione, iz w podrecznikach medycyny sadowej rany z broni pneumatycznej nie sa w ogóle omawiane (7, 9). Mechanizm dzialania broni pneumatycznej polega na napieciu sprezyny zakończonej tlokiem, która po zwolnieniu spustu przesuwa szybko tlok do przodu, sprezajac powietrze wypychajace pocisk z lufy na zewnatrz. Mechanizm ten zblizony jest w istocie do dzialania pompki rowerowej. Ostatnio w miejsce sprezyny zaczeto stosowac takze nabój ze sprezonym gazem (CO_2) (l, 2). Broń taka wydaje sie byc dosc bezpieczna, poniewaz sila sprezyny jest na ogól ograniczona, a co za tym idzie - predkosc pocisku i jego energia kinetyczna sa znacznie mniejsze niz pocisku z broni palnej. Penetracja tepo zakończonego pocisku typu "Diabolo" o masie 0,4 g lub okraglego srutu w tkankach zwierzecia jest niewielka i po przebiciu skóry zatrzymuje sie on w miesniach lub na pierwszej napotkanej kosci. Jednak obecnie saw sprzedazy takze pociski zakończone ostrym stozkiem (ryc. 1), co znacznie ulatwia przenikanie tkanek,szczególnie jesli nie sa to tkanki o duzej spoistosci. Celem opracowania bylo przedstawienie mozliwosci uszkadzania tkanek miekkich przez pociski z broni pneumatycznej.
展开▼
