Embriotransfer nalezy do nowoczesnych metod biotechnicznych. Pomimo pewnego spadku zainteresowania ta metoda, obserwowanego w naszym kraju w ostatnich latach, przenoszenie zarodków jest w dalszym ciagu praktykowane, zwlaszcza u bydla. Mozliwosc przyspieszenia postepu hodowlanego na drodze wykorzystania najlepszych genetycznie samic, zwiekszenia dokladnosci oceny wartosci hodowlanej buhajów, skrócenia odstepu miedzypokoleniowego sprawia, ze embriotransfer jest wciaz postrzegany przez hodowców bydla jako efektywna technika rozrodu. Efektywnosc tej techniki jest jednakze ograniczana jej skutecznoscia. Jaskowski i Zbylut (7) podaja, ze skutecznosc embriotransferu bezposredniego w Polsce w latach 1999 i 2000 wyniosla odpowiednio 51,6% i 47,8%. Niecoinny wskaznik zacielen uzyskano w tych latach po transferze zarodków mrozonych metoda tradycyjna i wyniósl on odpowiednio 40,5% i 51,8%. Skutecznosc embriotransferu (ET) zalezy od wielu czynników. Na ogól za najistotniejsze z nich przyjmuje sie: wlasciwy dobór dawczyn i biorczyn, stopien zsynchronizowania ich cyklu rojowego, jakosc i stadium rozwoju zarodka, rodzaj przenoszonego zarodka (mrozony lub swiezy) stan funkcjonalny cialka zóltego (5, 6, 16). Nie bez znaczenia, w kontekscie skutecznosci ET, moze byc tzw. tolerancja immunologiczna biorczyn (11), gdyz zarodki róznia sie od nich calkowicie pod wzgledem antygenów transplantacyjnych (10). W badaniach Gila i wsp. (3) przeprowadzonych na krowach inseminowanych wykazano, ze odpowiedzia matczynego systemu immunologicznego na pojawienie sie zarodka w macicy byl wzrost temperatury ciala i mleka krów. Autorzy tych badan sugerowali, ze wielkosc
展开▼
