W pracy przedstawiono wyniki badan wlasciwosci tribologicznych materialow kompozytowych na osnowie stopu aluminium zawierajacych czastki wegla o strukturze amorficznej. Do modyfikacji wlasciwosci tribologicznych uzyto wegla szklistego uzyskanego w procesie pirolizy zywicy fenolowo-formaldehydowej. W badaniach starano sie okreslic czynniki decydujace o tym, czy wegiel szklisty moze byc wykorzystany jako komponent decydujacy o wlasciwosciach tribologicznych. Ocena przydatnosci wegla szklistego w kompozytach zostala dokonana na podstawie badan podstawowych wlasciwosci mechanicznych oraz badan wspolczynnika tarcia i zuzycia. Dokonano oceny wplywu wielkosci i udzialu zbrojenia charakterystyki tribologiczne (wspolczynnik tarcia i zuzycie) i podstawowe wlasciwosci mechaniczne (wytrzymalosc na rozciaganie i udarnosc). Badania wspolczynnika tarcia wykazaly, ze ze wzrostem ilosci zbrojenia (od 5 do 20%) nastepuje obnizenie wspolczynnika tarcia z 0,4 dla udzialu 5% do okolo 0,12 dla udzialu 20%. Rowniez wielkosci czastek (w badaniach wykorzystano czastki 80-200 μm) ma wplyw na wspolczynnik tarcia. Czastki o wielkosci 200μm pozwalaja na uzyskanie porownywalnych wartosci wspolczynnika tarcia, w niewielkim stopniu zaleznych od udzialu zbrojenia. Wielkosc czastki wplywa na procesy zwiazane z zuzyciem wynikajace z wyrywania i wykruszania zbrojenia z osnowy.
展开▼
