Luskwiak nameko - Pholiota nameko (T. Ito) S. Ito et Imai charakterystyka gatunku oraz mozliwosci uprawy w Polsce

摘要

Grzyb Pholiota nameko zostal po raz pierwszy opisany przez Tokurato Ito w 1929 r. [19]. Pierwotnie zaliczono go do rodzaju Collybia, a w wyniku dalszych badań do rodzaju Pholiota [29]. Jak podaja Stamets [45] i Neda [29] "nameko" to powszechnie uzywana nazwa dla okreslenia japońskich grzybów tworzacych lepkie kapelusze. Pholiota nameko w stanie naturalnym wystepuje na terenie Chin, Tajwanu, a takze na wyspach pólnocnej Japonii. Gatunek ten najczesciej mozna spotkac na drewnie debowym i bukowym [45]. Owocniki wystepuja kepami, niekiedy pokrywajac cala dostepna powierzchnie [14]. Tworza kapelusze srednicy od 2 do 8 cm, barwy miodo-wobrazowej, z nieco jasniejszym brzegiem. Kapelusze poczatkowo sa wypukle, ale w miare dorastania staja sie plaskie imaja pofalowane brzegi. Sa pokryte cienka warstwa kleistej substancji. Trzon owocników luskwiaka jest gladki, dlugosci od 5 do 8 cm i srednicy od 0,5 do 1 cm, niekiedy wewnatrz jest pusty [19] i rozszerza sie u podstawy [45]. luskwiak jest jednym z najpopularniejszych grzybów w Japonii [50]. Natomiast, prawdopodobnie ze wzgledu na kleista warstwe pokrywajaca kapelusz, nie jest zbyt chetnie kupowany przez Amerykanów i Europejczyków [45]. Jak podaja Stamets [45] oraz Pegler [32] w trakcie gotowania taniezbyt atrakcyjna dla wielu konsumentów warstwa zupelnie zanika.