Comparative Evaluation of Test Methods for Cut Resistance of Protective Gloves According to Polish Standards

摘要

This paper concerns a comparative evaluation of methods for testing the cut resistance of gloves protecting against mechanical injuries according to PN-EN 388:2006 and PN-EN ISO 13997:2003 standards. The results of preliminary tests indicated that the method applied currently in accordance with the former standard mentioned above is problematic and may yield erroneous results for gloves made of yarns highly resistant to cuts. Therefore the main aim of the study was to perform tests according to both standards and to conclude basis thereon whether the application of the method used for evaluation of protective clothing consistent with PN-EN ISO 13997:2003 would also be possible for testing protective gloves. The other aim of this study was to determine the performance levels for results obtained for gloves according to the test method intended for protective clothing. Cut resistance tests were carried out for twelve different materials obtained from protective gloves and clothing (commercially available) made of fabrics of cut-resistant, high-strength yarns. On the basis of the tests carried out, it was confirmed that the method for testing in accordance with PN-EN 388:2006 is insufficient to assess the key protective parameter, i.e. the cut resistance. The alternative testing method applicable to protective clothing and gloves highly resistant to cuts is that according to PN-EN ISO 13997:2003.%Artykuł dotyczy oceny porównawczej metod badania odporności na przecięcie według PN-EN 388:2006 oraz PN-EN ISO 13997:2003. Na podstawie wstępnych badań stwierdzono, że metoda według PN-EN 388:2006, jest niewystarczająca dla rękawic o wysokiej odporności na przecięcie. Celem pracy było wykonanie badań według obydwu norm i na tej podstawie stwierdzenie czy możliwe jest zaaplikowanie metody stosowanej według PN-EN ISO 13997:2003 do badań rękawic oraz określenie poziomów skuteczności wyników uzyskiwanych dla rękawic zgodnie z tą normą. Badania odporności na przecięcie wykonano dla dwunastu materiałów pochodzących z wyrobów dostępnych komercyjnie, wykonanych z materiałów o różnej odporności na przecięcie. Na podstawie przeprowadzonych badań potwierdzono, że metoda według PN-EN 388:2006 jest odpowiednia do oceny materiałów charakteryzujących się niską odpornością na przecięcie np.: skóry, tekstyliów z włókien naturalnych powlekanych polimerem oraz niepowlekanych. Z kolei alternatywna metoda badania według PN-EN ISO 13997:2003 jest odpowiednia dla materiałów o bardzo wysokiej odporności na przecięcie np.: tekstyliów z ciągłych włókien para-aramidowych, szklanych, polietylenowych czy bazaltowych.