Azbestem nazywamy kilka naturalnie występujących włóknistych minerałów krzemianowych. Charakteryzują się one oddzielnymi, cienkimi i wytrzymałymi nitkami. Azbest był kiedyś szeroko stosowany ze względu na swoje właściwości: jest odporny na ciepło, działanie kwasów i innych chemikaliów, jest dobrym izolatorem, ma wysoką wytrzymałość i może być tkany. Obecnie w wielu krajach zabroniono jego stosowania. W1983 r. Unia Europejska wydała dyrektywę Rady 83/477/EWG w sprawie ochrony pracowników przed ryzykiem związanym z narażeniem na działanie azbestu w pracy. W 2003 r. UE zakazała wydobywania azbestu oraz wytwarzania i przetwarzania produktów azbestowych (dyrektywa 2003/18/WE). Ponadto w 2005 r. zakazano utylizacji azbestu w jakiejkolwiek formie (dyrektywa 1999/77/ WE). Azbest jest jednak nadal obecny w wielu budynkach i innych konstrukcjach. Pracownicy konserwacji budynków i pracownicy sektora gospodarki odpadami (np. zajmujący się odpadami z rozbiórki) są narażeni na wysokie ryzyko kontaktu z jego włóknami. W zależności od rodzaju włókien oraz poziomu i czasu ekspozycji problemy zdrowotne mogą mieć postać az-bestozy, przewlekłej choroby płuc powodującej duszność, kaszlu, trwałego uszkodzenia płuc lub raka płuc. Osoba paląca jest 50 razy bardziej narażona na raka płuc niż niepaląca, jeśli jest wystawiona na działanie azbestu. Nie jest znany bezpieczny poziom narażenia na tę substancję, a czas między ekspozycją na jej działanie a pierwszymi objawami choroby może wynosić nawet 30 lat.
展开▼
