Desamarrar o mar: poesía visual y poesía gestual en la obra de Arnaldo Antunes

摘要

[Resumo] Arnaldo Antunes é un artista polifacético en constante investigación na procura de novos moldes que se adapten á súa particular forma de experimentar o mundo. Os canons, as técnicas e as regras preestabelecidas, non só non supoñen un handicap, senón retos, xogos cos que buscar unha fenda para caber (O buraco ensina a caber a semente ensina a não caber em si, tirado da canción O buraco do CD musical de Antunes O silêncio, BMG, 1996).O presente traballo pretende aproximarse á obra deste artista multidisciplinar, concretamente os seus poemas visuais e caligráficos, para achegármonos ao ámbito dos estudos interartísticos e analizarmos a relación que se dá entre literatura e plástica da man deste autor contemporáneo. Tamén, estudaremos uns dos temas recorrentes no seu proxecto artístico: o silencio, a ausencia e os espazos en branco.Por outro lado, pretendemos contribuír á difusión da obra do paulistano, aínda en activo e practicamente desatendido no espazo universitario galego do literario, quen, a pesar de ter traído a súa obra á Fundación Luís Seoane da Coruña en 2006, cunha performance poética formando parte da exposición conxunta Entre a palabra e a imaxe, e de ter soado en todas as radios do país durante todo o verán de 2002, co seu éxito Já sei namorar de Tribalistas, non goza na Galiza do suceso que ten no Brasil, tanto que resulta verdadeiramente complicado achegarse á súa poesía non sendo a través da rede. Consideramos que a obra de Arnaldo Antunes trae para o presente moitos e moi importantes debates sobre literatura e arte e que non merece este silencio nun espazo académico tan próximo ao brasileiro como é o galego.