Toepasbaarheid van Agile technieken in niet-Agile ontwikkelomgevingen

摘要

SamenvattingAgile kan worden gedefinieerd in termen van invoer, verwerking en uitvoer (Yusuf, Sarhadi, & Gunasekaran, 1999). In het verlengde hiervan wordt in dit onderzoek verondersteld dat een techniek toepasbaar is als alle benodigde gegevens aanwezig zijn, de uitvoer een resultaat oplevert dat gebruikt kan worden in het resterende proces en de techniek zelfstandig inzetbaar isDe doelstelling van Agile is om kwalitatief goede producten te waarborgen (Highsmith, The Agile Manifesto, 2014). Nerur & Balijepally (2007) geven aan dat dit tot uiting komt met de Agile eigenschappen flexibele planning, uitgebreide samenwerking, continu leren en personal empowerment. Het valt binnen de verwachting dat Agile technieken in categorieën zijn in te delen die zijn te relateren aan deze eigenschappen.Verschillende artikelen (Goodman & Elbaz, 2008; Layman, 2004; en Reifer, 2002) tonen aan dat de invoering van Agile methoden in het softwareontwikkelproces leidt tot een verhoogde kwaliteit. In (grote) IT organisaties met bestaande ontwikkelprocessen wordt echter niet consistent eenzelfde verbetering waargenomen. Toch kunnen ook zij voordeel behalen met behulp van de in Agile methoden gebruikte technieken.De doelstelling van dit onderzoek is om:de kennis te verfijnen over de toepasbaarheid van individuele Agile technieken in bestaande niet-Agile softwareontwikkelprocessen en de impact van het gebruik van een of meer Agile technieken uit een categorie op de kwaliteit van niet-Agile softwareontwikkelprocessen of het product.Hiermee richt dit onderzoek zich op een gedetailleerder niveau van de toepasbaarheid van Agile methoden dan veel reeds uitgevoerde onderzoeken. In tegenstelling tot voorgaande onderzoeken (Ceschi, Sillitti, Succi, & De Panfilis, 2005; Vijayasarathy & Turk, 2008; Petersen & Wohlin, 2009; Karlström & Runeson, 2005; Nawrocki, Jasiñski, Walter, & Wojciechowski, 2002; en Paulk, 2001) richt dit onderzoek zich op de individuele toepasbaarheid van Agile technieken in niet-Agile softwareontwikkelomgevingen.Het doel van het onderzoek is om een referentiemodel op te stellen. Dit referentiemodel geeft aan welke Agile technieken toepasbaar zijn in niet-Agile software¬ontwikkelprocessen en of het inzetten van een of meer technieken uit een categorie een kwaliteitsverandering met zich meebrengt. Hiertoe zijn de volgende probleem¬stellingen opgesteld:1.Welke Agile technieken zijn individueel toepasbaar in niet-Agile software¬ontwikkel¬processen?2.Als een Agile techniek binnen een categorie wordt gebruikt in een niet-Agile softwareontwikkelprocessen leidt de Agile categorie dan tot een kwaliteitsverandering in het softwareontwikkelproces of in het product?In het theoretisch deel van onderzoek is onderzocht uit welke technieken de meest besproken en gebruikte Agile methoden bestaan. Deze technieken zijn, op basis van hun doelstelling, als volgt opgedeeld in categorieën:-Teamplanning: backlogs, planning meeting, planning poker, iteraties.-Informele communicatie: stories, probleemdomein, snelle communicatie met expert gebruikers, incrementeel ontwikkelen, daily scrums, osmotische communicatie.-Leren en verbeteren: gebruik van standaarden, reviews, retrospectieven.-Informatisering: automatisering, incrementele architectuur, individuele verantwoordelijkheid, gedeelde verantwoordelijkheid.Op basis van deze gegevens en literatuurstudie is een referentiemodel ontwikkeld. In dit referentiemodel worden op de technieken als toepasbaar gekenmerkt, behalve de technieken ‘planning meeting’, ‘communicatie met expert gebruikers’, ‘retrospectieven’ en ‘incrementele architectuur’. Daarnaast is vastgesteld dat de categorieën zowel een positieve als negatieve invloed op de kwaliteit kunnen hebben.In het empirisch onderzoek is het theoretisch referentiemodel getoetst in de praktijk. Om dit mogelijk te maken is een Agile techniek als toepasbaar gekenmerkt als zij aan de volgende kenmerken voldoen:1.Alle benodigde informatie is beschikbaar binnen het besproken softwareontwikkelproces.2.Het resultaat kan daadwerkelijk toegepast worden in het besproken softwareontwikkel¬proces.3.Er zijn geen afhankelijkheden met andere (Agile) technieken.4.De intrinsieke eigenschappen sluiten het gebruik in het besproken softwareontwikkelproces niet uit.Het onderzoek is verricht met semigestructureerde interviews. Hiervoor is gekozen om de mogelijkheid te hebben het doel en de precieze invulling van een techniek te verklaren aan de respondent. Daarnaast worden verklaringen gezocht om het model te onderbouwen. Interviews bieden de mogelijkheid om door te vragen en zodanig de dieper liggende redenen te verkennen. De interviews zijn gehouden met 4 respondenten die bekend zijn met niet-Agile softwareontwikkel¬processen. Uit het empirisch onderzoek blijkt dat de volgende technieken in niet-Agile softwareontwikkelprocessen kunnen worden ingezet:-Teamplanning: backlogs, planning poker, iteraties;-Informele communicatie: probleemdomein, daily scrums, osmotische communicatie;-Leren en verbeteren: gebruik van standaarden, reviews, retrospectieven;-Informatisering: automatisering, gedeelde verantwoordelijkheid.Indien een techniek niet toepasbaar is, heeft de techniek in vrijwel alle gevallen een hoge mate van interactie met een expert gebruiker. Daarnaast blijkt dat alle categorieën tot een kwaliteitsverbetering leiden in zowel het proces als het product. Dit komt vooral door een verbetering in de communicatie tussen alle betrokken partijen.Indien beide conclusies worden gerelateerd kan worden geconcludeerd dat door de invoering van Agile technieken kennisdeling en communicatie wordt verbeterd, maar dat dit moeizaam is door te voeren naar expert gebruikers. Hieruit volgen dan ook de aanbevelingen voor vervolgonderzoek 1.Op welke wijze is de interactie tussen het projectteam en expert gebruikers gewaarborgd in de methode waaruit de Agile techniek is ontstaan?2.Op welke wijze is de interactie tussen het projectteam en expert gebruikers gewaarborgd in gedistribueerde projectomgevingen?Leidt een verhoogde kennisdeling en communicatie tussen projectleden en expert gebruikers tot een verhoging van de proces- en productkwaliteit?