W artykule przeanalizowano przeprowadzone badania doswiadczalne, ktore koncentruja sie wokol problematyki uwalniania niklu z powierzchni dotykowych wykonanych z przeciw drobnoustrojow ej miedzi oraz jej stopow implementowanych w jednostkach opieki zdrowotnej. W szczegolnosci w artykule przedstawiono wyniki badan dwoch eksperymentow dotyczacych uwalniania niklu: pierwszy przeprowadzony zgodnie z wymaganiami normy EN 1811 polegal na wytworzeniu roztworu sztucznego potu i zanurzeniu w nim badanych probek oraz drugi dotyczacy testu barwnego dimetyloglioksymem (DMG), bazujacy na utworzeniu purpurowej soli wskutek polaczenia dimetyloglioksymu z niklem. Badaniom poddano piec materialow o roznej zawartosci niklu, tj. cztery stopy miedzi: braz aluminiowy CuAl10Ni5Fe4, miedzionikiel CuNi10Fe1Mn oraz dwa mosiadze wysokoniklowe (nowe srebra) CuNH2Zn24 i CuNH8Zn20, a takze, celem porownania - stal austenityczna w ga-' tunku 1.4301. Na podstawie otrzymanych wynikow stwierdzono, ze stal nierdzewna (zawartosc Ni na poziomie srednio 10 %) nie uwalnia niklu w kontakcie z potem ludzkim. Test DMG, w wyniku ktorego nie doszlo do zabarwienia uzytego apli-katora, rowniez potwierdzil ten wniosek. Odmienne wnioski plyna z analizy wynikow badan stopow miedzi, dla ktorych zanotowano, iz materialy te uwalniaja znaczne ilosci niklu, wielokrotnie przekraczajac dopuszczalna norme. Analizujac otrzymane wyniki, sformulowano rowniez wniosek, iz ilosc uwolnionego niklu zalezy z jednej strony od jego bezposredniej zawartosci w stopie, z drugiej zas od obecnosci indywidualnych domieszek i ich synergii. Uzyskane wyniki pozwalaja na sugestie, ze istnieje zaleznosc pomiedzy iloscia uwalniajacego sie niklu z danego stopu, a czasem jego wystawienia na dzialanie roztworu sztucznego potu.
展开▼
