Stosunki spoleczno-gospodarcze ulegaja na swiecie, poczawszy od drugiej polowy XIX wieku, daleko idacym zmianom jako pochodna licznych fundamentalnych odkryc naukowych tego okresu. Konsekwencja jest m.in. dostosowywanie programów edukacji uniwersyteckiej czyli curriculum, co trwa do chwili obecnej. Dotyczy to równiez wyksztalcenia lekarza weterynarii. Jako tradycyjne i stanowiace, jak dotychczas, glówny obszar w tym procesie pozostaje przygotowanie studentów do szeroko rozumianej dzialalnosci klinicznej, przy stalym jej wzbogacaniu o dokonujacy sie postep. Obejmuje ono mieszana praktyke weterynaryjna, uwzgledniajaca potrzeby gospodarstw z chowem równoczesnie kilku gatunków zwierzat i produkcja roslinna. Uwzglednia specjalizacje w odniesieniu do jednego gatunku wzglednie grupy zwierzat towarzyszacych czlowiekowi. Daje podstawy ochrony zdrowia w fermach wielkotowarowych drobiu, swin, bydla i ewentualnie innych gatunków zwierzat uzytkowych. Jednak na tle wymienionej tematyki edukacyjnej coraz wyrazniej uwidacznia sie w ciagu 20-30 minionych lat potrzeba wprowadzania do programu studiów weterynaryjnych nowych przedmiotów lub poszerzania dotychczas wykladanych w celu zwiekszenia kompetencji lekarzy weterynarii w zapobieganiu chorobom czlowieka, czyli na rzecz zdrowia publicznego (public health), w ramach weterynaryjnego zdrowia publicznego (veterinary public health) (3, 5,16, 18, 24, 35).
展开▼
