W swiadomosci spolecznej, ksztaltowanej przez media w oparciu o doniesienia z badań w dziedzinie nauk biomedycznych, zywnosc pochodzenia zwierzecego traktowana jest coraz czesciej jako potencjalne zródlo zagrozeń dla zdrowia czlowieka. Przykladem mozliwosci pojawienia sie w surowcach zwierzecych niebezpiecznych ksenobiotyków (substancji obcych dla ludzkiego organizmu) byl ostatni "incydent dioksynowy", odnotowany w Belgii w 1999 r. (Bernard i Fierens, 2002), zwiazany z przeniknieciem do paszy, aw konsekwencji do produktów drobiarskich, toksycznych zwiazków z rodziny polichlorowanych weglowodorów o budowie pierscieniowej - dibenzodioksyn (PCDD) i dibenzofuranów (PCDF). Choc substancje te wystepuja w sladowych ilosciach we wszystkich elementach srodowiska przyrodniczego, badania wykonane kilka lat temu w krajach zachodnioeuropejskich wykazaly, ze zródlem ponad 90% wszystkich PCDD i PCDF trafiajacych do organizmu czlowieka sa srodki spozywcze, w glównej mierze produkty pochodzenia zwierzecego (Liem i in., 2000). Znane sa równiez implikacje spoleczne powiazania zwierzecych chorób prio-nowych z grupy pasazowa!nych gabczastych encefalopatii z wystepujacymi u ludzi zwyrodnieniowymi zmianami w centralnym ukladzie nerwowym (Liberski, 1999). Najpowazniejsze obawy konsumentów wzbudza mozliwosc zakazenia droga pokarmowa (poprzez spozycie miesa wolowego) czynnikiem infekcyjnym wywolujacym "chorobe szalonych krów" (BSE), która w populacjach bydla niektórych krajów Europy Zachodniej przyjela wlatach 90. ub. stulecia postac epidemii (Reklewski i Grzybowski, 1998).
展开▼
