Veranderend panorama

摘要

Swarts project, waarin de verandering moet worden vastgelegd tot 2005 als de Grootste Werken (de HSL en Betuwelijn) geacht worden gereed te zijn, is niet bedoeld als aanklacht. Swart legt vast voor de geschiedenis in de traditie van dit ingenieursland. Als een verslaggever. Toch kunnen Swarts beelden pijn doen. Voor en na de kaalslag. Dag boerderij, dag boomgaard, dag landelijke rust. Betonnen poten in een weilandland; ingenieursland bij uitstek, maar door stedelingen gezien als natuur, als groen. Nostalgie is voor de verliezers, de achterblijvers. De toekomst is aan de vooruitgang. Zit er een grens aan de vooruitgang? Niet voor Netelenbos, niet voor de zesenhalfmiljoen autobezitters in Nederland, niet voor de honderdduizenden vakantiegangers die Thailand, Guatemala en China verkiezen boven Texel of Frankrijk. Voor de nostalgist is het hopen. Hij houdt ook wel van kunstwerken, maar anders. Wat mooi is zijn kunstwerken in een landschap. Kunstwerken die nooit gebruikt zijn waarvoor ze bedoeld waren. Kunstwerken die worden te-rugveroverd door onze zelfgemaakte ingenieursnatuur.