Poczatki biologicznego zwalczania chwastów z wykorzystaniem szkodników i pasozytniczych mikroorganizmów nalezy wiazao z zastosowaniem przez Koeble poczawszy od 1898 roku róznych gatunków owadów do ograniczania populacji Lantana camara, ekspansywnego krzewu, sprowadzonego 50 lat wczesniej w charakterze rosliny ozdobnej na Hawaje (Martin 1948). W koncu 19. wieku zwrócono takze uwage na znaczenie grzybów dla rozwoju chwastów w uprawach roslin. Juz w 1873 r. Rostrup zauwazyl zwiazek pomiedzy liczebnoscia ostrozenia polnego a nasileniem wystepowania rdzy powodowanej przez Puccinia punctiformis (syn. Puccinia suavolens), a w 1923 r. Fer-dinansen rozpoczal badania laboratoryjne i polowe z wykorzystaniem tego grzyba (So-rensen 2003). Poczatki wykorzystania potencjalu biologicznego grzybów przeciwko chwastom poprzedzily badania nad zastosowaniem grzybów przeciwko szkodnikom zapoczatkowane przez Metchnikoffa w 1878 r. (Martin 1948), a nastepnie aplikacja, w 1888 roku, Metarhizium anisopliae przeciwko nalankowi - Anisopliae austriaca (Lord 2005; Sosnowska 2006). W latach 50. XX wieku badania dotyczace mozliwosci biologicznego ograniczania populacji chwastów byly prowadzone juz na szeroka skale w wielu krajach. W 1959 roku ostrozen polny znalazl sie wsród pierwszych z 19 gatunków chwastów bedacych celem biologicznego zwalczania w USA, poczatkowo z wykorzystaniem stawonogów, a pózniej równiez mikroorganizmów (McClay 2002). Pierwsze, mogace nosio miano mikoherbicydów, preparaty mialy inne zastosowanie.
展开▼
