Niets nieuws onder de tram

摘要

More and more frequently, developers of new tramway lines do not wish to install overhead contact lines in historic city centers, generally for esthetical reasons. Manufacturers use different solutions: underground power supply to the vehicles, on board batteries,... Is this a new phenomenon? Certainly not. At the end of the 19th century, at the time that electrification of horse drawn tramways was in full swing, many municipalities forbade the installation of overhead wires in the urban centers: Brussels, London and Paris are well known examples of this. The electric construction companies then imagined original and innovative solutions for power supply to the tramcars; however, they were not always reliable, and often uneconomic. This article describes briefly some of these systems, disappeared by now, but sometimes of interest again.%Steeds vaker wensen de ontwikkelaars van nieuwe tramlijnen om esthetische redenen geen luchtlijnen te installeren in historische stadscentra. De constructeurs vallen dan terug op alternatieve oplossingen: ondergrondse stroomtoevoer, batterijen aan boord van de voertuigen,...Is dit een nieuw fenomeen? Zeker niet. Op het einde van de 19e eeuw, toen de elektrificatie van de paardentramlijnen in volle gang was, verboden veel stadsbesturen de aanleg van bovengrondse leidingen in de stadscentra: Brussel, Londen en Parijs zijn hiervan gekende voorbeelden. De constructeurs van toen bedachten innovatieve en originele alternatieven voor de elektrische voeding van de tramrijtuigen; deze waren soms niet erg betrouwbaar, en vaak oneconomisch. Dit artikel beschrijft enkele van die systemen, die ondertussen verdwenen zijn maar waarvan de principes opnieuw in de belangstelling staan.