نظرسنجي دربارة عمليات امدادي جمعيت هلال‌احمر در زلزلة سال 91 آذربايجان شرقي از دیدگاه مدیران جمعیت هلال احمر استان آذربایجان شرقی درباره را

摘要

قدمه: حوادث طبيعي در جوامع رخ مي‌دهند و هر از گاهي فجایع دلخراشي مي‌آفرينند. در بين حوادث طبيعي، غافلگيري زلزله از همه بيشتر است و بدون پيشگيري و آمادگي، جامعه به فاجعه‌اي انساني مبدل مي‌شود كه هم بر آدميان و هم بر زيستگاه و جامعة آنان اثرات تخريبي مستقيم، غيرمستقيم و ثانويه بر جاي مي‌گذارد. این مطالعه در صدد پاسخگویی به این مسئله است که مدیریت مناسب عملیات امدادی چگونه باید صورت گیرد؟ ازاین‌رو، با پرسشگری از مدیران و معاونانجمعیت هلال‌احمراستان و شعب آن که در کمک‌رسانی به زلزله‌زدگان آذربایجان شرقی مشارکت داشتند، در صدد بررسی و شناسایی نقاط قوت و ضعف مدیریت عملیات امدادی از دیدگاه آنان برآمده است.udروش‌‌: این پژوهش یک مطالعة کیفی است. جامعة آماری این پژوهش، مدیران، معاونان استان و رؤسای شعب منطقة زلزله‌زدة آذربایجان شرقی (ورزقان، اهر و هریس) در 1391 بود. از آنجا که دستیابی به تمام مدیران و معاونان (جمعیت هلال‌احمر) استان آذربایجان شرقی حاضر در عملیات امدادی در مناطق زلزله‌زده وجود نداشت، لذا از روش نمونه‌گيري هدفمند استفاده شد و با هر یک از نمونه‌های انتخاب شده، مصاحبة عمیق صورت گرفت. برای تجزیه و تحلیل داده‌ها از روش تحلیل محتوا استفاده شد. واحد محتوا در این مطالعه از نوع واحد ثبت است، پژوهشگر در فرایند تحلیل محتوای متن‌های مصاحبه از واحد ثبت "مضمون" استفاده کرده است. ضریب پایایی معادل 71/0 =C،R به دست آمده است.udیافته‌ها: بر اساس نتایج، در اجرای عملیات امدادی جمعیت در زلزلة آذربایجان شرقی فقط مقولة زمان حضور امدادگران نسبت به سایر مقوله‌ها مناسب بود و مابقی مقوله‌هادر وضعیت نامناسب/کمی نامناسب/و تا اندازه‌اي مناسب قرار گرفتند.udنتیجه‌گيري: نتایج نشان می‌دهد که یک ستاد مدیریت بحران متشکل از سازمان‌ها و ارگان‌های مختلف نیاز است تا بتوان برنامه‌ریزی مناسب در خصوص نحوة امداد‌رسانی، توزیع مناسب و به‌موقع امکانات و تجهیزات به عمل آید.این برنامه‌ريزی باید هم در سطح کلان، بین تمام ارگان‌ها و سازمان‌ها نظیر ارگان‌های نظامی، وزارت‌خانه‌ها (راه وترابری، نیرو، مخابرات، بهداشت و درمان و...)، شهرداری و شوراها و فرمانداری، بخشداری، دهیاری و جمعیت هلال‌احمر صورت گیرد و هم این برنامه‌ريزی در سطح خرد (هماهنگی بین سازمان‌های مختلف جمعیت) در داخل جمعیت صورت گیرد و در قالب یک دستورالعمل و پروتکل شرح وظایف هر یک به طور شفاف مشخص گردد.