Wykorzystanie źródeł zewnętrznych w finansowaniu edukacji przyrodniczo-leśnej w regionalnych dyrekcjach Lasów Państwowych

摘要

Zrównoważona gospodarka leśna stanowi podstawę rozwoju wielofunkcyjnego leśnictwa. Ten paradygmat zakłada, że lasy muszą być zarządzane poprzez realizację korzyści ekologicznych, gospodarczych oraz społecznych. Jednym z elementów łączących działania ekologiczne i społeczne jest edukacja ekologiczna, w którą wpisuje się również edukacja przyrodniczo-leśna. Działania na rzecz ochrony i poszanowania środowiska mają długą tradycję. Prekursorem etyki środowiskowej i edukacji ekologicznej, które nawiązują do współcześnie rozumianej idei zrównoważonego rozwoju, był urodzony w 1875 roku Albert Schweitzer [Terlecka 2014]. Za pierwszy międzynarodowy dokument uznający prawo człowieka do zdrowego środowiska oraz wyrażający konieczność edukacji ekologicznej i kształtowania postaw ekologicznych uważana jest Deklaracja Sztokholmska [Report... 1972]. Dbałość o ochronę środowiska i kształtowanie zrównoważonego rozwoju znajduje w Polsce odbicie w wielu aktach prawnych oraz polityce leśnej państwa.