Analiza dobowej sprawności pracy autonomicznej instalacji solarnej

摘要

Celem niniejszej pracy było wyznaczenie charakterystyk sprawności płaskiego kolektora cieczowego typu KSC - AE/200S i modułu fotowoltaicznego typu SF 50, co było niezbędne do wyznaczenia sprawności autonomicznego układu do c.w.u., który wspólnie tworzą oba te urządzenia. W pierwszej części zestawiono wyniki prowadzonych pomiarów w postaci wykresów opisujących wpływ natężenia promieniowania słonecznego, temperatury otoczenia, wydatku masowego czynnika roboczego i średniej temperatury kolektora na przebieg krzywej sprawności urządzeń oraz całego badanego układu. Właściwa część opracowania przedstawia wyniki, w których określono istotność wpływu analizowanych parametrów na sprawność układu oraz ocenę wartości tejże sprawności. Z wykonanych analiz wynika, że jeśli energia promieniowania słonecznego docierającego do powierzchni kolektora jest powyżej 1,75 kWh/m~（-2) to przeciętna dobowa jego sprawność pracy w układzie autonomicznym waha się w granicach do 60 do 77%. Natomiast przy sprzyjających warunkach tj. energii słonecznej wynoszącej powyżej 3 kWh/m~(-2) dobowa sprawność autonomicznego układu solarnego obniża się do poziomu od 11 do 26 %. To niekorzystne zjawisko wynika z faktu, iż badany układ nie miał możliwości oddawania ciepła.