Ustawodawca w art. 94 k.p. stara się zagwarantować wszystkim pracownikom zatrudnienie wolne od mobbingu oraz zobowiązywać pracodawców do podejmowania działań nie tylko zmierzających do usunięcia skutków tych zjawisk, ale także do prowadzenia w tym zakresie profilaktyki. Odpowiedzialność pracodawcy z tytułu mobbingu na gruncie kodeksu pracy sprowadza się przede wszystkim do odpowiedzialności odszkodowawczej z tytułu rozwiązania stosunku pracy przez ofiarę mobbingu oraz do zapłaty zadośćuczynienia pieniężnego z tytułu rozstroju zdrowia pracownika. Skutki mobbingu mogą niekiedy, podobnie jak w przypadku ekstremalnego stresu (nadmiernego wysiłku psychicznego) wywołanego przemocą psychiczną w środowisku pracy, stanowić przyczynę zewnętrzną wypadku przy pracy. Ochrona przed mob-bingiem w stosunkach pracy wykracza jednak poza zasięg działania norm prawa pracy oraz prawa ubezpieczeń społecznych. Normy prawa cywilnego w istotny sposób przyczyniają się do konstrukcji środków ochrony przed mobbingiem pracownika, bowiem prawo pracy pozostaje w normatywnym związku z prawem cywilnym. Niezależnie od skutków przewidzianych przepisami obu tych rodzajów prawa stosowanie mobbingu może powo- dować dla sprawcy oraz pracodawcy konsekwencje o charakterze karnoprawnym. Czyny te mogą bowiem wypełniać znamiona niektórych przestępstw i wykroczeń. Drastyczne przejawy stosowania mobbingu mogą na przykład przybrać postać zamachów na życie i zdrowie pracowników i tu zastosowanie mogą znaleźć przepisy: art. 151 k.k. (doprowadzenie namową do targnięcia się na swe życie) oraz art. 156 i 157 k.k. (uszkodzenie ciała czy spowodowanie rozstroju zdrowia).
展开▼
