PROJEKTOWANIE KONSTRUKCJI STALOWYCH PRZY ZRÓŻNICOWANYCH POZIOMACH BEZPIECZEŃSTWA

摘要

Zasady i reguły podane w normie PN-EN 1990 „Eurokod. Podstawy projektowania konstrukcji" interpretuje się i uzupełnia dla konstrukcji stalowych. Identyfikuje się parametry rozkładu zmiennych podstawowych przy zastosowaniu reguł kalibracji Eurokodu. Analizuje się klasy niezawodności i kategorie okresów projektowych dla rozkładów normalnych Gaussa i log-normalnych. Porównuje się opcjonalne miary niezawodności: globalny wskaźnik bezpieczeństwa β i ryzyko przekroczeń k. Przedstawia się trzy metody sprawdzania bezpieczeństwa konstrukcji: metodę współczynników częściowych uzupełnioną sprawdzeniem wskaźnika β, konwencjonalną metodę β i nową, „hybrydową" metodę k, która spełnia obydwa warunki: β = const i k_r = k_e dla nośności i efektu obciążeń E. Metoda k wynika z optymalizacji bezpieczeństwa konstrukcji i w swej oryginalnej wersji zakłada ryzyko stałe w klasie niezawodności. Teoria rozgranicza zakresy odpowiedzialności za bezpieczeństwo.