Biodegradacja poli(estrouretanow) w symulowanych warunkach kompostowania

摘要

Poliuretany syntezowane w dwuetapowym procesie poliaddycji diizocyjaniami trimetyloheksametylenu (TMDI), poli(ε-kaprolaktono)diolu o roznym ciezarze czasteczkowym (PCL750, PCL1250) i glicerolu (GLI), poddano biodegradacji w symulowanych warunkach kompostowania z wykorzystaniem wermikulitu jako inertnego medium stalego. Proces biodegradacji realizowano w ciagu 42—106 dni. Stopien biodegradacji okreslano na podstawie wyznaczonego ubytku masy probek, zmian parametrow chropowatosci i zmian skladowych swobodnej energii powierzchniowej (SEP). Okreslano rowniez wlasciwosci mechaniczne probek przed i po degradacji. Za pomoca mikroskopii optycznej i konfokalnej udokumentowano zmiany wygladu powierzchni probek po okresie kompostowania w symulowanych warunkach. Stwierdzono, ze juz po 6 tygodniach biodegradacji nastepuje znaczna deterioracja probek.