Eenzaamheid in de wachtkamer van de dood. Een studie naar existentiële eenzaamheid in de terminale levensfase.

摘要

In onze hedendaagse Westerse maatschappij wordt eenzaamheid als een groot sociaal-maatschappelijk probleem gezien, waarbij de focus op de bestrijding van emotionele en sociale eenzaamheid ligt. Men kan zich echter afvragen of eenzaamheid wel te bestrijden is, want misschien hoort eenzaamheid wel gewoon bij het leven. Te zien is dat de één eenzaamheid als een probleem beoordeelt, terwijl de ander deze als een mogelijkheid tot innerlijke groei beschouwt. Dit onderzoek belicht existentiële eenzaamheid, een zeer ingrijpende en diepe eenzaamheid, en getracht wordt een bijdrage te leveren aan de conceptualisering hiervan en aan hoe het best omgegaan kan worden met existentiële eenzaamheid bij terminaal zieke mensen.