[Resumo] A viaxe como traxecto voluntario iniciático, a paisaxe coma elemento afeito a ser xulgado esteticamente e a memoria, como vertebradora das mesmas na obtención dunha conciencia xeográfica propia, convértense logo do visionado do documental de 1929, Un Viaje por Galicia, nos elementos de reflexión dunha procura de identidade entre unha determinada xeografía conservada en branco e negro e un territorio presente cheo de contradicións. Ante a aberrante constatación dunha maior proximidade entre o documento filmado hai oitenta anos e os mass media actuais, o autor reflicte sobre a necesidade dunha reflexión a respecto da situación actual. Xorde así, fronte á incomodidade persoal dun presente sen correspondencias nin paralelismos co pasado, a reacción coa simple constatación do mesmo, sen máis intención que a complexa necesidade de atoparme a min, de estar e comprender, nun lugar.
展开▼
