وضعیت قابلیت یادگیری سازمانی، موانع و تسهیل کننده های یادگیری سازمانی در دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی

摘要

مقدمه: یادگیری سازمانی و سازمان یادگیرنده، امروزه بعنوان یکی از مهمترین عوامل تاثیرگذار در موفقیت سازمانی محسوب می شود. این پژوهش با هدف تعیین قابلیت یادگیری سازمانی، موانع و تسهیل کننده های آن در دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی در سال 92-1391 انجام شده است روش مطالعه: در این مطالعه توصیفـی- مقطعی120 نفر از کارکنان و مدیران دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی به روش تمام شماری انتخاب شده اند. ابزار مطالعه پرسشنامه قابلیت یادگیری سازمانی بوده که روایی صوری و محتوایی پرسشنامه با روش لاوشه و پایایی آن با محاسبه ضریب آلفای کرونباخ (86%) مورد تأیید قرار گرفتند. یافته ها: وضعیت یادگیری سازمانی در این دانشگاه بالاتر از سطح متوسط بدست آمد. (1125/120). همچنین مهمترین موانع با میانگین 95/3 مربوط به"عادت و تمایل به انجام کارها به روشهای قدیمی وکمبود حمایت مدیران ارشد" و مهمترین عامل تسهیل کننده با میانگین 24/4 مربوط به"ضروری دانستن بکارگیری آموخته ها در عمل"بوده است. نتایج تفاوت معناداری بین متغیر های جنس، سن، سطح تحصیلات، پست سازمانی، سابقه کاری و نوع استخدام با قابلیت یادگیری سازمانی نشان نداد. بحث و نتیجه گیری: نتایج بیانگر بالاتر از سطح متوسط بودن قابلیت یادگیری در آن بود. لیکن تا رسیدن به سطح مطلوب نیاز به تلاش بیشتری می باشد. توصیه می شود به منظور ارتقاء بهره وری سازمانی، تدابیر لازم جهت حذف یا کاهش موانع و همچنین تقویت تسهیل کننده های یادگیری سازمانی در دانشگاه اندیشیده شود.