مقدمه: جمعيت هـلال‌احمر به عنوان مهم‌ترين ارگان امدادرسان در كشور، مي‌تواند با ارزيابي و بهبود پايگاه‌هاي امداد و نجات خود نقش بسزايي در امدادرساني و كاهش تلفات جاني ايفا نمايد. هدف از اين پژوهش، بررسی تأثير آموزش امدادگران با فناوري‌هاي نوين در كاهش تلفات انساني در حوادث طبيعي در شهر تهران از دیدگاه مدیران سازمان امداد و نجات است.udروش: جامعه آماري این تحقیق تمامي مديران سازمان امداد و نجات در سال 1390 در شهر تهران است كه بر اساس آمار موجود 110 نفر مي‌باشند. براي جمع‌آوري اطلاعات از پرسشنامة محقق‌ساخته با درجه‌بندي طيف ليكرت استفاده شد كه پايايي آن از طريق ضريب آلفاي كرونباخ معادل 85/0 محاسبه شد. از آزمون پيرسون نیز جهت آزمون فرضیه‌ها استفاده گرديد.udیافته‌ها: ضريب همبستگي پيرسون در سطح معني‌داري (Sig=0.001) و ضريب همبستگي (867/0) بين تجهيز امدادگران با تكنولوژي‌هاي نوين و كاهش زمان امدادرساني نشان مي‌دهد كه بين اين دو عامل رابطه وجود دارد. نتايج ضريب همبستگي پيرسون در سطح معني‌داري (Sig=0.001) و ضريب همبستگي (910/0) بين آموزش امدادگران در استفاده از تجهيزات نوين و كاهش تلفات انساني نشان مي‌دهد كه بين اين دو عامل رابطه وجود دارد. نتايج ضريب همبستگي پيرسون در سطح معني‌داري (Sig=0.001) و ضريب همبستگي(856/0) بين بين بكارگيري تكنولوژي نوين در بلاياي طبيعي و كاهش تلفات انساني نشان مي‌دهد كه بين اين دو عامل رابطه وجود دارد.udنتیجه‌گیری: از دیدگاه مدیران سازمان بكارگيري تكنولوژي نوين در بلاياي طبيعي موجب كاهش تلفات انساني و زمان امدادرسانی مي‌شود. از‌اين‌رو جمعيت هلال‌احمر ايران بايد بصورت عملي دوره‌هايي مؤثر را براي امدادگران طراحي نمايد تا با تكنولوژي‌هاي نوين امداد و نجات آشنا شده و مهارت آن‌ها در حين سوانح افزايش يابد.
展开▼
