ضمان يا عدم ضمان نجاتگران در عمليات‌هاي امداد و نجات جاده¬اي که متعاقب ايراد ضرر و زيان مالي به خودروهاي مصدومين در حوادث جاده¬اي بروز مي-کند چالشي حقوقي براي نجاتگراني است که داوطلبانه وبر اساس مباني بشردوستانه وارد عرصة امدادرساني در سوانح جاده¬اي شده¬اند. بررسي اين موضوع در قوانين موضوعه ايران و مداقه در قواعد و مقررات فقه اماميه نشان دهندة نتايجي غير از آن چيزي است که در قوانيني مثل قانون مدني ما آمده است. نتيجة تحقيق اثبات عدم ضمان نجاتگراني است که در حين انجام وظايف نجاتگري خود موجب ايراد ضرر و خسارت مالي به اموال شخص مصدوم مي‌شوند. پژوهش حاضر، تحقيقي تحليلي عقلاني است که با مراجعه به متون اصيل اسلامي و قانوني انجام شده است.udروش ها: روش تحقيق، روشي تحليلي و عقلاني مي‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌باشد و در آن از منابع فقهي و قانوني بهره¬برداري شده است.udيافته ها: يافته‌ها نشان داد که در قوانين موضوعه ايران، ماده قانوني صريحي که در مورد ضمان يا عدم ضمان نجاتگراني که در حوادث جاده اي به امر امداد رساني مشغول هستند و به تبع و مناسبت اين امر موجب ايراد خسارت به اموال مصدومين، به ويژه خودروي آنها مي¬شوند نيامده و بدان هيچ اشاره اي نشده است.udنتيجه گيري: با بررسي برخي دلايل عقلي، فقهي و قانوني عدم ضمان نجاتگران در حوادث جاده¬اي اثبات گرديد. توجه محاکم به آنچه که در اين پژوهش آمده است مي تواند چالش¬ مطرح شده براي نجاتگران حوادث جاده اي را مرتفع كند و تبعات حقوقي دلسرد کننده را از آنان دور سازد.
展开▼
