زمینه و هدف: مطالعات مختلف نشان داده اند که سیستم وابران شنیداری در توجه انتخابی نقش دارد و از این رو بررسی این سیستم در کودکان اوتیسمی بسیار ارزشمند است. هدف از این مطالعه بررسی مسیر وابران شنوایی در کودکان مبتلا به اوتیسم در مقایسه با کودکان با رشد هنجار بوده است. روش بررسی: در این مطالعه توصیفی-تحلیلی تعداد 34 کودک 11-5 ساله در قالب دو گروه هنجار (17 نفر) و مبتلا به اوتیسم (17 نفر) مورد بررسی قرار گرفتند. کلیه کودکان در آزمون های ادیومتری تون خالص (Pure-tone audionetry)، ادیومتری گفتاری (Speech audiometery)، تمپانومتری (Tympanometry) و گسیل های صوتی گوشی گذرا (otoacoustic emissions=TEOAE-evoked Transient)دارای نتایج طبیعی بودند. عملکرد سیستم وابران از طریق ثبت پاسخ های TEOAE در دو حالت ارائه نویز دگر طرفی و بدون ارائه نویز بررسی گردید. جهت آنالیز نتایج از از نرم افزار آماری SPSS و آزمون های تی مستقل و تی زوجی استفاده شد. یافته ها: نتایج این پژوهش نشان داد که تفاوت قابل ملاحظه ای بین میانگین میزان مهار در دو گروه وجود دارد (001/0=P). میانگین دامنه TEOAE در حالت بدون نویز دگر طرفی در گروه هنجار (09/4 ± 63/17) و در گروه اوتیسم (78/3 ± 40/17) به دست آمد که از لحاظ آماری نشان دهنده تفاوت معنی داری نبود (83/0=P). نتیجه گیری: یافته های کسب شده در مطالعه حاضر نشان دهنده کاهش فعالیت سیستم وابران شنوایی در کودکان مبتلا به اوتیسم نسبت به کودکان با رشد هنجار بود. با توجه به اینکه آزمون مورد استفاده در این مطالعه، مهار گسیل های صوتی گوشی گذرا (TEOAE suppression) است، می توان نتیجه گرفت این آزمون ابزار بالینی حساس، غیر تهاجمی، عینی و مناسب برای بررسی عملکرد سیستم وابران در کودکان مبتلا به اوتیسم است.
展开▼
