بررسي صحت تشخيص باليني دررفتگي غير قابل بازگشت ديسك در مفصل گيجگاهي فكي توسط MRI

摘要

هدف : اختلال داخلي مفصل گيجگاهي فكي پس از اختلالات عضلاني شايع‌ترين اختلالات مفصل هستند و شامل كليه بيماري‌هاي مربوط به عدم هماهنگي و جا به جايي ديسك و كنديل مي‌باشند. در صورت جابه‌جايي شديد ديسك يا كنديل و محبوس شدن ديسك در جلو كنديل كه با كاهش ميزان باز شدن دهان همراه است، دررفتگي غير قابل بازگشت ديسك يا قفل شدن در حالت دهان بسته(closed lock) اتفاق مي‌افتد. هدف از اين مطالعه ارزيابي اعتبار معيارهاي كلينيكي در تشخيص جا به جايي قدامي بدون بازگشت ديسك مفصل گيجگاهي-فكي با كمك MRI به عنوان Gold standard است. udروش: در اين مطالعه 10 نفر از بيماران با علايم اختلالات مفصل گيجگاهي فكي مراجعه كننده به دانشكده دندانپزشكي مشهد كه در معاينه كلينيكي تشخيص جا به جايي بدون بازگشت ديسك يا قفل شدن در وضعيت دهان بسته براي آنها گذاشته شد انتخاب شدند. تصاوير MRI در مقاطع ساژيتال و كرونال جهت تعيين موقعيت دقيق ديسك و كنديل تهيه شد. براي تعيين اعتبار معيارهاي كلينيكي در تشخيص جا به جايي قدامي بدون بازگشت ديسك از ارزش اخباري مثبت، ضريب توافق Kappaو حساسيت استفاده شد. udيافته‌ها: توافق كلي بين معاينات كلينيكي با يافته‌هاي MRI در اين مطالعه 22.0 بدست آمد. ميزان حساسيت و ارزش اخباري مثبت به ترتيب 100% و 20% محاسبه شد. udنتيجه‌گيري: بر اساس نتايج بدست آمده مشخص شد كه معيارهاي كلينيكي معمول براي تشخيص بيماران مبتلا به Closed lock ارزش كافي نداشته و در بيماران با تشخيص كلينيكي قفل شدن در حالت دهان بسته، نياز به اطلاعات تكميلي با استفاده از MRI براي تعيين دقيق موقعيت ديسك و كنديل مي‌باشد.