شيوع اسكوليوز در بيماران بتاتالاسمي مراجعه كننده به بيمارستان شماره يك دانشگاه علوم پزشكي كرمان در سال 1377

摘要

بتاتالاسمي ماژور يكي از بيماري هاي ارثي است كه در كشور ما شيوع نسبتا بالايي دارد. يكي از عوارض اين بيماري اسكوليوز است. در اين مطالعه، 100 كودك تالاسميك استان كرمان از نظر اسكوليوز بررسي شدند. متغيرهاي مورد نظر شامل سن، جنس، طحال برداري، بلوغ جنسي، محل اسكوليوز، وضعيت خون گيري، شروع زود هنگام دفروكسامين، مقدار دفروكسامين و استئوپني بودند. در هر مورد شيوع و شدت اسكوليوز مورد بررسي قرار گرفت. نود و سه نفر (93%) درجاتي از اسكوليوز داشتند. از اين تعداد 35 نفر (36.7%) اسكوليوز خفيف (كمتر از 5 درجه) 43 نفر (42.6%) اسكوليوز متوسط (5-9 درجه) و 15 نفر (16.1%) اسكوليوز شديد (بالاتر از 10 درجه) داشتند. نتايج حاصله نشان داد كه شيوع اسكوليوز با خون گيري ناكافي مرتبط نيست، ولي شدت آن با خون گيري ناكافي ارتباط دارد. بررسي هاي قبلي نيز هيپرترانسفوزيون و هموگلوبين بالاتر را در بهبود وضعيت زندگي بيماران و عوارض بدني كمتر موثر مي دانند. بنابراين لازم است كه شيوه خون گيري در اين بيماران بهبود يابد.