Лексічныя інавацыі ў беларускім паэтычным дыскурсе на рубяжы XX-XXI стагоддзяў

摘要

У артыкуле прасочваюцца моўныя традыцыі і развіццё лексікі ў паэтычным дыскурсе, узніклым у ХIХ стагоддзі. Параўнанне лексічнай сістэмы беларускай паэзіі на мяжы стагоддзяў, што выступае натуральнай мяжой для прасочвання традыцый і змен, паказвае афармленне і далейшае папаўненне лексіка-семантычных груп назоўнікаў. Улічваецца асаблівасць лексікі быць выразным сігналам адносін, якія перадаюць мова як універсальная камунікатыўная сістэма і мастацкая літаратура як эстэтычная сістэма, заснаваная на моўнай сістэме. Асаблівасці лексікі паэзіі мяжы ХIХ і ХХ стагоддзяў звязаны з супадзеннем літаратурнага працэсу з нацыянальным адраджэннем. Асаблівасці лексікі паэзіі мяжы ХХ і ХХI стагоддзяў указваюць на гуманізацыю, інтэлектуалізацыю і эстэтызацыю пасродкам філасофскай і рэлігійнай культурных сфер на аснове культурна-моўных і эстэтычных традыцый.