Het samenvoegen van parochies binnen de R.-K. Kerkprovincie in Nederland vergeleken met de fusie van verenigingen met volledige rechtspersoonlijkheid en het zich verenigen van gemeenten binnen de Protestantse Kerk in Nederland.

摘要

Fuseren van verenigingenJuridische fusie. Initiatief door besturen. Volgens de wet. Besluit door de leden. Fusie geschiedt bij notariële akte. Gefuseerde verenigingen houden op te bestaan. Rechtsgang bij bezwaren volgens de wet. Statuten moeten voldoen aan de eisen van het BW. Verenigen van Protestantse gemeentenEigen statuut, voor zover niet in strijd met de wet. Initiatief door kerkenraden. Eigen regeling; volgen de wet. Besluit door de door de gemeenteleden gekozen kerkenraad. Vereniging geschiedt bij notariële akte. Verenigde gemeenten houden op te bestaan. Rechtsgang bij bezwaren volgens interne regeling.Samenvoegen van R.-K. ParochiesEigen statuut, voor zover niet in strijd met de wet. Initiatief door bisschop. Eigen regeling; gebruiken de wet. Kerkrechtelijke rechtshandeling heeft privaatrechtelijke gevolgen. Besluit door bisschop. Geen invloed van parochianen Het decreet bepaalt de kerkrechtelijke en privaatrechtelijke rechtsgevolgen. Notariële akte is declaratoir. Geloofsgemeenschappen worden statusloze parochiekernen. Rechtsgang bij bezwaren volgens interne regeling.Conclusie en aanbevelingDe conclusie is dat het samenvoegen van R.-K. parochies zowel intern als extern ondoorzichtig is. Het zich verenigen van Protestantse parochies is meer open, maar kan intern gewijzigd worden. Aanbevolen worden om bij het fuseren van kerkgenootschappen en hun zelfstandige onderdelen het BW, met enkele noodzakelijke aanpassingen, van toepassing te verklaren.