Doodgeboren biggen en uitval bij de biggen op het moderne varkensbedrijf

摘要

De laatste jaren is het aantal geboren biggen per zeug drastisch toegenomen. Dit komt in de eerste plaats door een doorgedreven selectie op de vruchtbaarheid en de productiviteit van de hedendaagse hybride zeugen. Ook de varkenshouder zelf heeft zijn steentje bijgedragen door inspanningen te leveren op gebied van onder andere dekmanagement en voeding van de zeugen.Toch zorgt de stijging van het aantal geboren biggen niet voor een evenredige toename van het productiegetal. De voorbije jaren zagen we immers ook een stijging van het aantal doodgeboren biggen en van de uitval van zuigende biggen in de kraamstal. Hierdoor blijft het maximale productiepotentieel van de zeugen onbenut. Daarnaast worden ook meer kleinere en zwakkere biggen geboren die extra aandacht en middelen vragen om in de vleesvarkensstal te geraken. Dit alles leidt tot een verminderde efficiëntie met economische verliezen voor de varkenshouder tot gevolg.Om de efficiëntie in de kraamstal opnieuw te verhogen, kan de vraag gesteld worden of het nog wel zinvol en haalbaar is om verder te blijven selecteren op de worpgrootte. Daarnaast kan immers ook de nadruk gelegd worden op het in leven houden van de ongeboren en geboren biggen. In 2010 startte het ADLO-demonstratieproject ‘Doodgeboren biggen en uitval bij de biggen op het moderne varkensbedrijf’. Dit demoproject had als doel mogelijke risicofactoren voor doodgeboorte en uitval in de kraamstal in kaart te brengen en op basis van die kennis richtlijnen te verstrekken om de uitval te reduceren.