Celem artykułu jest zwrócenie uwagi na bezprecedensową inwestycję przywracającą globalne znaczenie dawnego Jedwabnego Szlaku oraz wskazanie ekonomicznych możliwości, przed którymi stoi polska gospodarka w związku z tym przedsięwzięciem. Problematyka dotyczy szans Polski wynikających z otrzymania formalnego zaproszenia do współtworzenia koncepcji Nowego Jedwabnego Szlaku. Decyzje dotyczące powstania nowej architektury, m.in. lądowych i lotniczych połączeń Azji z Europą, oraz rozbudowy dróg, terminali, sieci kolejowych i sieci energetycznych składają się na ogromny projekt globalny. Polska, dzięki dużemu potencjałowi i swej lokalizacji, staje przed szansą na szybszy rozwój infrastruktury wewnętrznej, będącej docelowo kluczową częścią międzynarodowego szlaku transportowego. Inwestycje te z czasem mogą przynieść wymierne korzyści w skali nie tylko lokalnej, ale nade wszystko globalnej. Autor tekstu podejmuje refleksje nad stanem faktycznym planistycznego i logistycznego przygotowania naszego kraju do wymienionych wyzwań. Metodą badawczą jest analiza dostępnych danych oraz wynikających z nich parametrów, pozwalających na postawienie hipotez o charakterze prewidystycznym. Treść artykułu dotyczy także możliwości oraz optymalizacji planowanych działań modernizacyjnych w zakresie przekształcania bądź tworzenia infrastruktury kolejowej i lotniczej. Z uwagi na rozmach oraz duży stopień nieokreśloności zamysłu rewitalizacji Jedwabnego Szlaku rodzi się sporo pytań, które zostały w niniejszym tekście postawione. W obecnym stanie planowania wnioski końcowe są trudne do jednoznacznego sformułowania. Autor ma świadomość, że na odpowiedzi na większość postawionych pytań przyjdzie długo poczekać.
展开▼
