Uregulowania prawne UE i krajowe dotyczace zywnosci tradycyjnej i regionalnej

摘要

W Polsce, w okresie przed przystapieniem do Unii Europejskiej nie bylo tradycji wyrózniania zywnosci ze wzgledu na sposób wytwarzania czy tez miejsce pochodzenia. Nie bylo tez uregulowań prawnych dotyczacych warunków wytwarzania i znakowania zywnosci produkowanej metodami tradycyjnymi oraz zywnosci regionalnej. Od kilku lat w naszym kraju obserwuje sie wyrazny wzrost zainteresowania konsumentów, producentów oraz wladz regionalnych zywnoscia wyrózniajaca sie specyficznymi cechami i oryginalnoscia, produkowana w sposób tradycyjny. Zainteresowaniu temu sprzyja zmiana nawyków zywieniowych i promowanie tzw. zdrowego trybu zycia. W krajach Europy Zachodniej aktywna promocja produktów tradycyjnych i regionalnych prowadzona byla od ponad stu lat.Szczególny charakter przybrala ona we Francji, gdzie utworzono narodowy system znaków oficjalnie gwarantujacych jakosc zywnosci. Podobne systemy tworzono w innych krajach UE - Wloszech, Hiszpanii czy Portugalii. Doswiadczenia wymienionych państw bylypodstawa opracowanego w 1992 r. na poziomie Wspólnoty Europejskiej systemu rejestracji i ochrony nazw regionalnych i tradycyjnych produktów zywnosciowych. Wymagania prawne zawarto w dwu rozporzadzeniach Rady Europy: nr 2081/92/EWG (11) i nr 2082/92/EWG(12). Pierwsze z nich przewidywalo dwie kategorie ochrony: ochrone nazw pochodzenia - CHNP i ochrone oznaczeń geograficznych -CHOG. Drugie rozporzadzenie dotyczylo swiadectw o szczególnym charakterze dla produktów rolnych i srodków spozywczych.