Procesy adaptacyjne lisa polarnego w zmienionym srodowisku

摘要

Hodowla zwierzat futerkowych jest stosunkowo mloda dziedzina, liczaca nieco ponad 100 lat. Wiekszosc gatunków zwierzat futerkowych hodowanych przez czlowieka uwazana jest za nieudomowione, a proces ich domestykacji ciagle trwa. Lis polarny (Alopex lagopus) jest jednym z gatunków o najwiekszym znaczeniu dla producentów skór zwierzat futerkowych Pierwsze fermy lisa polarnego pojawily sie pod koniec XIX wieku w Ameryce Pólnocnej, a w Polsce intensywny rozwój fermowej hodowli tego gatunku nastapilpo II wojnie swiatowej wraz z importem zwierzat hodowlanych ze Skandynawii. Zwyczajowo ferma lisia stanowila odrebna jednostke hodowlana, w której obrebie uzytkowane rozplodowe byly samce i samice stada podstawowego. Nie dochodzilo wiec do przeplywu genów pomiedzy fermami. Konkurencja na swiatowych rynkach skór zwierzat futerkowych zmusila hodowców do przyspieszenia postepu hodowlanego, co wiazalo sie z zaostrzeniem selekcji oraz wymiana najlepszych zwierzat pomiedzy fermami. W wielu przypadkach import zwierzat nie spelnil pokladanych w nim nadziei, Jedna z przyczyn tego stanu rzeczy mógl byc stres adaptacyjny, który szczególnie silnie zaznacza sie u zwierzat przechodzacych proces domestykacji.