Zaklady Azotowe w Moscicach i Politechnika Slaska w Gliwicach. Historia synergii w tworzeniu i rozwoju kadr dla przemyslu chemicznego

摘要

W okresie miedzywojennym Panstwowa Fabryka Zwiazkow Azotowych w Moscicach pod Tarnowem (PFZA), powstala w 1927 r., byla jedynym naprawde nowoczesnym zakladem przemyslu chemicznego w Polsce (fot. 1). Pod koniec II Wojny Swiatowej okupant zdewastowal ja calkowicie. Jej przedwojenny dyrektor techniczny, inz. Tadeusz Hobler, zwiezle ocenil stan w 1945 r.: trzon aparatury prawie nie istnieje. Dwa i pol roku trwala jej rewindykacja i odbudowa Zakladow. Na szczescie z mniejszymi stratami wyszlo z zawieruchy wojennej to, co najcenniejsze: moscicka kadra techniczna. Stanowila ona po wojnie bezcenny kapital ludzki, doswiadczony i okrzeply przy budowie i eksploatacji Fabryki. Wiekszosc tych specjalistow doslownie od pierwszych dni powojennych stanela do odbudowy, rozbudowy i organizacji przemyslu chemicznego. W miare uplywu czasu ci z nich, ktorzy mieli predyspozycje naukowe, stopniowo przenosili sie z fabryk i z organizacji zarzadczych przemyslu chemicznego typu zjednoczen do szkol wyzszych i instytutow naukowych, ktore niekiedy tworzyli od podstaw.